Αφήνοντας έτσι χώρο ανέλιξης και δράσης ελεύθερο σε γυρολόγους και ακραία στοιχεία που συνεχώς παραμονεύουν. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα γεγονός που τις τελευταίες ημέρες έχει απασχολήσει κατά πολύ την ελληνική κοινή γνώμη, βλέποντας κάποια πράγματα από την αρχή.
Το Δεκέμβρη του 2015 ο πρώην Υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης δήλωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη στην εκπομπή "ενικός", σχολιάζοντας παλαιότερη δήλωση του, εν μέσω πλην σαφώς πως η συστηματική εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου από τις Τούρκικες αρχές δεν ήταν γενοκτονία αλλά εθνοκάθαρση, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση και με τα νομοθετήματα της ελληνικής Βουλής αλλά κυρίως με το θυμικό της ελληνικής κοινωνίας, η οποία αντέδρασε με ποικίλους τρόπους.
https://www.youtube.com/watch?v=fD5fpT41QV0
Τον πρώην υπουργό παιδείας έσπευσαν τότε να υπερασπιστούν αρκετά πρόσωπα της επιστημονικής κοινότητας αλλά και της πολιτικής, όπως ο Πέτρος Τατσόπουλος, δεχόμενοι επίσης τεράστια κριτική. Πρόσφατα, στη μερίδα των διαφωνούντων σχετικά με τον όρο και το γεγονός, φαίνεται να προστέθηκε ο Δ. Καιρίδης, υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Ο αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με Ποντιακή καταγωγή και πλούσιο βιογραφικό, φέρεται να δήλωσε σε διάλεξη του πως αν και υπήρξαν φρικαλεότητες σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου (εθνοκάθαρση), το ελληνικό κράτος άρχισε να υιοθετεί τον όρο γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου στα τέλη της δεκαετίας του '80. Απλά και λιτά, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Ο όρος που προϋπήρχε στην παγκόσμια κοινή γνώμη μετά και τα τραγικά γεγονότα της γενοκτονίας των Εβραίων από τους Γερμανούς Ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ουσιαστικά "κατασκευάστηκε", όπως υποστηρίζει ο Δ. Καιρίδης, ορίζοντας τα τραγικά γεγονότα αναφορικά με τους Έλληνες του Πόντου, το 1994. Ένα απόσπασμα της βιντεοσκοπημένης διάλεξης του από το 2018, ήρθε πρόσφατα στο προσκήνιο μέσω δημοσιευμάτων των εφημερίδων "Δημοκρατία", "Αυγή" και του "Documento". https://vimeo.com/329782034
Τι είναι μία γενοκτονία;
Σύμφωνα με την Διακήρυξη του ΟΗΕ από την 9η Δεκεμβρίου του 1948, γενοκτονία θεωρείται "μια από τις ακόλουθες πράξεις που λαμβάνει χώρα με στόχο την ηθελημένη καταστροφή ή τον αφανισμό ενός μέρους ή μιας ολόκληρης εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ανθρώπων: την δολοφονία μελών της ομάδας αυτής. Την πρόκληση σοβαρών σωματικών ή ψυχολογικών τραυμάτων σε μέλη της ομάδας. Την ηθελημένη επέμβαση στις συνθήκες ζωής των ομάδων αυτών, με στόχο τον φυσικό αφανισμό τους. Την επιβολή μέτρων με στόχο τη μείωση των γεννήσεων εντός της ομάδας αυτής. Και τέλος την βίαιη μετατόπιση παιδιών από την ομάδα αυτή σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων".
Ως γενοκτονία έχει χαρακτηριστεί το Ολοκαύτωμα των Εβραίων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τι είναι μία εθνοκάθαρση;
Ο επίσημος ορισμός που δίνουν τα Ηνωμένα Έθνη για την εθνοκάθαρση είναι «το να καταστήσει κάποιος μια περιοχή εθνικά ομογενοποιημένη, χρησιμοποιώντας μέσα όπως τη βία και τον φόβο, προκειμένου να διώξει από την περιοχή εκείνους τους πληθυσμούς που ανήκουν σε μια άλλη εθνική ή φυλετική ομάδα».
Κατά τη νομική έννοια του όρου, η «γενοκτονία», συνιστά συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς ποινικού δικαίου, ενώ η «εθνοκάθαρση» δεν έχει λάβει ακόμη μια ρητή νομική αναγνώριση.
Αναλύοντας ξεχωριστά τους λόγους των δύο αυτών προσώπων, μπορούμε να διατυπώσουμε τα εξής: Ο Ν. Φίλης χαρακτήρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου "εθνοκάθαρση" και διαχώρισε τις δύο έννοιες ως προς την ποσότητα των θυμάτων και ως προς τον τρόπο διεξαγωγής της μίας από την άλλη. Ο Δ. Καιρίδης δεν έπραξε κάτι αντίστοιχο. Είπε απλώς πως το ελληνικό κράτος εισήγαγε με εντολή του κυβερνώντος τότε κόμματος, καλώς ή κακώς, τον όρο γενοκτονία για πολιτικούς σκοπούς, χωρίς να αναφέρεται στο αν αυτός στέκει ή όχι. Κάτι το οποίο θα μπορούσε να κάνει νωρίτερα αλλά δεν το έκανε. Δεν αρνήθηκε ωστόσο τον όρο γενοκτονία ο ίδιος, ούτε και παράφρασε σε κάποια από τις φορές που αναφέρθηκε στο γεγονός. Φίλης λοιπόν και Καιρίδης δε λένε επ' ουδενί το ίδιο
Ωστόσο και στην περίπτωση του πρώτου αλλά και σε αυτή του δευτέρου, ασκήθηκε τεράστια κριτική και κατακραυγή από τον ελληνικό λαό. Τα δημοσιεύματα εφημερίδων, τα σχόλια χρηστών σε facebook και twitter έπαιρναν κι έδιναν και στις δύο των περιπτώσεων, με την κυριαρχία των ακραίων σκεπτικών και των θεωριών συνωμοσίας να περνά σε άλλο επίπεδο. Σε γενικές γραμμές, η ελληνική κοινωνία, "καταδίκασε" και τα δύο πρόσωπα στον ίδιο ακριβώς βαθμό. Η λασπολογία και η ακύρωση προς το πρόσωπο τους επεκτάθηκε και στα κόμματά που εκπροσωπούν και συχνά αλληλοτροφοδοτήθηκε από αυτά. Το αποτέλεσμα είναι μοιραίο όμως για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Οι επικριτές των δύο, ούτε διαχώρισαν τα λεγόμενα τους, ούτε καν μπήκαν στον κόπο να δουν τις απόψεις τους πάνω στο θέμα στο σύνολο τους. Αν το έπρατταν, σίγουρα δε θα τους έβαζαν στο ίδιο τσουβάλι.
Όταν το κοινό αίσθημα προκαλείται, στη χώρα μας, ως είθισται , δεν καταφεύγουμε ούτε στην ανάλυση των λόγων, ούτε στο ψάξιμο της είδησης. Είμαι σίγουρος πως ούτε ο Φίλης, ούτε ο Καιρίδης παραγνωρίζουν τα τραγικά γεγονότα τα οποία συνέβησαν σχετικά με του Έλληνες του Πόντου και συνεπώς αναγνωρίζουν τη μεγάλη θυσία των χιλιάδων Ελλήνων που συστηματικά εξοντώθηκαν από τις Τούρκικες αρχές της εποχής. Σίγουρα όμως οι απόψεις του ενός από του άλλου παρουσιάζουν διαφορές. Σε τελική ανάλυση, Καιρίδης και Φίλης είναι δύο πρόσωπα, οι οποίοι κάτι είπαν, σε σύνολο πολλών άλλων λόγων. Η δήλωση Φίλη όμως είναι κάθε φορά η ίδια: όχι γενοκτονία αλλά εθνοκάθαρση. Από την άλλη, τα λεγόμενα του Καιρίδη είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα της μονταζιέρας και του δημοσιογραφικού κοπτοραψίματος κι έτσι λαμβάνουν άλλη χροιά. Ειδικά για τον Δ. Καιρίδη, εάν κάποιος χρήστης του διαδικτύου ψάξει, μπορεί σύντομα να καταλάβει πως πρόκειται για έναν άνθρωπο, ο οποίος επανειλημμένα έχει χρησιμοποιήσει τον όρο γενοκτονία αναφερόμενος στο τραγικό γεγονός και προς υπεράσπιση του, τον δέχεται και τον υιοθετεί, ανεξάρτητα με το ποία ένσταση μπορεί να έχει ως προς τον όρο ο ίδιος, όντας επιστήμων, κάτι το οποίο είναι απολύτως φυσιολογικό, διαβάζοντας το βιογραφικό του. Η άποψη του Δ. Καιρίδη σχετικά με τον όρο γενοκτονία κι όχι εθνοκάθαρση, επαληθεύεται σε πληθώρα περιπτώσεων, όπως η παρακάτω: https://youtu.be/PDCuzVOlCpQ
Το μεγάλο ζήτημα εδώ πέρα ωστόσο ξεφεύγει από πρόσωπα και κόμματα. Το πρόβλημα που ανακύπτει εδώ δεν είναι τι γνώμη αποκτά κάποιος για τον Καιρίδη και τον κάθε Καιρίδη, διαβάζοντας Documento και Δημοκρατία. Όπως επίσης και για το αν ο Φίλης ήταν ανάξιος της θέσης του υπουργού Παιδείας ή όχι, με βάση το πως χαρακτηρίζει την εξόντωση των Ποντίων, (για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους). Το πρόβλημα είναι πως οι Έλληνες καταναλωτές των ειδήσεων, είναι έτοιμοι να καταπιούν σήμερα αμάσητο, οποιοδήποτε δημοσίευμα προδίδει το θυμικό τους, χωρίς να μπουν στον κόπο να το συγκρίνουν και να το ψάξουν. Έτσι λειτουργούν τιμωρητικά, εξυπηρετώντας έναν σκοπό σκοτεινό για το μέλλον της πολιτικής ταυτότητας της χώρας και συνεπώς της κοινωνίας μας, συνήθως εν αγνοία τους. Έτοιμοι να καταφύγουν στα άκρα, όντας προδομένοι από το "κατεστημένο", υπερασπιζόμενοι τα ιερά τους και τα όσια. Έτοιμοι να θεωρήσουν τα πάντα συνωμοσία και σχέδιο "ερημοποίησης της χώρας από τη Δύση". Αυτόν τον προαιώνιο εχθρό του έθνους που όμως όταν τον χρειαζόμασταν, τον φωνάζαμε κι ερχόταν να μας μαζέψει.
Αύριο, ένας από τους προδομένους, ίσως απόγονος Ελλήνων του Πόντου (χωρίς να θέλω να στιγματίσω τους ανθρώπους), είναι πιθανό να ρίξει την ψήφο του σε ένα κόμμα της άκρας δεξιάς. Θεωρώντας ότι πράττει σωστά διασφαλίζοντας τα "δίκαια του έθνους", δε θα χαριστεί σε "προδότες". Τάση της εποχής μας, η οποία ενισχύεται με την κονταρομαχία κυβέρνησης - αντιπολίτευσης, με χτυπήματα κάτω από τη μέση, τύπου "Καιρίδη". Αλληλεπίδραση στο διαδίκτυο και πρωτοσέλιδα οι εφημερίδες. Κέρδη για όλους, με εξαίρεση την κοινωνία μας και την πολιτεία που κάπως έτσι, αργά και σταθερά συνεχίζουν το ταξίδι τους προς τον πυθμένα.
Γιάννης Γκουμάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου