Η Εργαλειοποίηση και Καταβαράθρωση της Ελληνικής Παιδείας

Tα τελευταία οχτώ και πλέον έτη, έχει καταβάλει την Ευρώπη και ιδίως τη χώρα μας, μία τεράστια κρίση. Στην αρχή, ξεκίνησε από την οικονομία, όπως και όλες ιστορικά. Στη συνέχεια όμως επεκτάθηκε σε όλες τις πτυχές της ζωής και της κοινωνίας. Για τη χώρα μας, η κρίση, ανέδειξε και συνεχίζει να αναδεικνύει πέρα από τις βασικές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας κι έναν άκρατο λαϊκισμό, μία ρητορική μίσους, μία μισαλλοδοξία, έναν φασισμό, έναν παραλογισμό που κατόρθωσαν με σχετικά μικρή προσπάθεια, να παρεισφρήσουν στα ενδότερα της, να την κατευθύνουν και εν τέλει, να την αλλάξουν. Προς το χειρότερο.

Βοηθούν εξάλλου και τα γεγονότα. Πολιτικές αναδιπλώσεις, Μακεδονικό, Βόρεια Ήπειρος και Κ. Κατσίφας, η ατέλειωτη δίκη της Χρυσής Αυγής, μεταναστευτικό. Ο εθνικολαϊκισμός, η δημαγωγία, η παραπληροφόρηση, η εμφυλιακή πόλωση κυριάρχησαν και παραμένουν ανθηρά χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας, στην οποία, οποιαδήποτε φωνή, αυτόματα βαφτίζεται είτε κόκκινη, είτε μαύρη. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Χωρίς αμφιβολία.  Κι αφού η κοινωνία μολύνθηκε σχεδόν ολόκληρη, πωρώθηκε με την καταστροφή του «εχθρού» απορρίπτοντας την άλλη άποψη, το χαρακτηριστικό του «αντιπάλου», αμφισβητώντας ανοιχτά τη Δημοκρατία, ήρθε πρόσφατα άλλο ένα θύμα να προστεθεί στα πολλά του λοιμού. Το πιο αγνό και αναντίρρητα  το πιο ελπιδοφόρο. Η Παιδεία.

Τις τελευταίες ημέρες κυριαρχεί  η τάση πολλά σχολεία της χώρας να προσφεύγουν σε κατάληψη, κυρίως αυτά της Βορείου Ελλάδας. Καταλήψεις που οργανώνονται από δήθεν πατριώτες της Χ.Α. και άλλων του ακροδεξιού χώρου, με συνθήματα όπως «η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία μας», με προτροπές για προπηλακισμούς δασκάλων και καθηγητών, με ρητορικές μίσους και πόλωσης κατά του «εχθρού». Από την άλλη πλευρά, ο αριστερόστροφος λαϊκισμός, φυσικά και δεν παραμένει αδρανής. Η «Πρωτοβουλία μαθητών και σχολείων εναντία στον φασισμό /εθνικισμό», απευθύνει κάλεσμα σε όλους τους μαθητές, ήδη από τη Δευτέρα, να «τσακίσουν το φασισμό» και «να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους», χρησιμοποιώντας μία πιο ήπια ωστόσο, αλλά εξίσου εθνικολαϊκιστική γλώσσα: «εχθρός μας είναι οι τράπεζες, η Ε.Ε. και οι κυβερνήσεις». Μαθητές δηλαδή , να αντιδικήσουν λεκτικά και σωματικά απέναντι σε συμμαθητές τους, νεαρούς φασίστες, σύμφωνα με την «Πρωτοβουλία». Δάσκαλοι απέναντι σε συναδέλφους, σε μαθητές, σε παιδιά και αντιστρόφως, γονείς απέναντι σε γονείς, σε γείτονες, για ζητήματα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τις τραγικές καταστάσεις των σχολείων, τις ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, σε βιβλία, σε μορφωτικές προοπτικές, ή πιο μείζονα, με την επαγγελματική αποκατάσταση των σημερινών μαθητών, τη συνεχή καταβαράθρωση της παιδείας, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την κακοποίηση των ζώων, τα ίσα δικαιώματα των φύλων. Αλλά για τα δίκαια του έθνους.

Υιοθετούνται λοιπόν καταστάσεις εμφύλιας διαμάχης ανάμεσα σε πρόσωπα νεαρά, που ανάθεμα κι αν διδάχτηκαν ποτέ τι θα πει εμφύλιος πόλεμος, μιας και είναι ένα θέμα που ματώνει ακόμη και θεωρείται καυτό στη διδακτική ύλη της ιστορίας, ακόμη και σε πολλά ελληνικά Πανεπιστήμια. Σε άτομα που ανάθεμα κι αν ψήφισαν ποτέ στη ζωή τους, ανάθεμα κι αν γνωρίζουν αυτούς που «πούλησαν τη Μακεδονία», ή εκείνους που υποκρίνονται πως αγαπούν  τη Μακεδονία σήμερα, εκείνους που ενέταξαν τη χώρα στην Ε.Ε, ή τα επιτελεία των κυβερνήσεων. Από τη μία, οι μεν μαθητές καλούνται , εν αγνοία τους, να κρατήσουν μία «πατριωτική» στάση, δίχως να έχουν καλά καλά συγκροτήσει πολιτική ταυτότητα για τον εαυτό τους, ενώ οι δε, να τους αντιπαρατεθούν, «παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους». Ένας σουρεαλισμός με υποκείμενα-θύματα τα παιδιά και καλλιτέχνες τους «μεγάλους». Γιατί, ας μη γελιόμαστε, πίσω από τις «κινητοποιήσεις» και τις «αντιστάσεις» σε αυτές, σίγουρα δεν κρύβονται παιδιά και μαθητές. Ό,τι ο ακροδεξιός χώρος  δεν κατόρθωσε να κερδίσει μέσω των κάθε λογής ηρωοποιήσεων και ωραιοποιήσεων, πασχίζει τώρα να λάβει χτυπώντας τα παιδιά. Ότι η αριστερόστροφη λαϊκιστική μερίδα απεμπόλησε σταδιακά μέσω εσφαλμένων πολιτικών και αυθαιρεσιών, προσπαθεί να εξαργυρώσει τώρα με «αντίσταση» και αντίδραση. Και στο προσκήνιο, η πλήρης απαξίωση των νιάτων.

Οι καταληψίες έχουν στόχο μία πανελλήνια κατάληψη, σε όλα τα σχολεία, σήμερα Πέμπτη, ενορχηστρωμένη και πολυδιαφημισμένη ήδη. Η αντίδραση από την άλλη, θα εκδηλωθεί, βάσει της «Πρωτοβουλίας», την ίδια ημέρα, πού αλλού; Στα ίδια σχολεία.

Η αποψίλωση της τελευταίας όασης οξυγόνου και ελπίδας, της Παιδείας, μέσα σε μία έρημο μισαλλοδοξίας, πολεμικής και φασιστικής ρητορικής, δεξιόστροφου και αριστερόστροφου λαϊκισμού, δυστυχώς έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά. Σήμερα, τα σημάδια σήψης είναι εμφανή από παντού.  Η Δημοκρατία μας, δεν έχασε τη Μακεδονία. Φαίνεται πως τελικά, χάνει κάτι μεγαλύτερο: οποιαδήποτε θετική μελλοντική προοπτική για μια καλύτερη κοινωνία.

Του Ιωάννη Γκουμάκη, πτυχιούχου Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, μεταπτυχιακού του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ*

*Αναδημοσίευση άρθρου μου στην εφημερίδα "Ταχυδρόμος"

29 Νοεμβρίου 2018

Link; https://www.taxydromos.gr/Epistoles/317052-h-ergaleiopoihsh-kai-katabara8rwsh-ths-ellhnikhs-paideias.html