Λίγους μήνες πριν αποχωρήσουν από την Ελλάδα, τα γερμανικά στρατεύματα προέβησαν σε μία ακόμη θηριωδία εις βάρος του Ελληνικού λαού. Οι Ναζί, ως τελική ενέργεια στη διαδικασία να πλήξουν το ελληνικό αντιστασιακό πνεύμα, το οποίο είχε δυναμώσει για τα καλά, οργανωμένο από νωρίς κατά την περίοδο της Κατοχής, όργωναν τις περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, σκοτώνοντας και λεηλατώντας όπου κι όποτε το επιθυμούσαν. Τα λεγόμενα «χτένια», όπως ονομάζονταν οι ενέργειες αυτές, δεν άφησαν έξω και το Πήλιο.
Οι Γερμανοί, χαράσσοντας πορεία από τη Ζαγορά την άνοιξη του 1944, στις 24 με 26 του Μάη φαίνεται να έφτασαν και στη Συκή. Μία ομάδα 30-40 στρατιωτών, μεταφέροντας μαζί τους αιχμαλώτους Έλληνες αντιστασιακούς, έφτασε στο σχεδόν έρημο χωριό κι έπειτα κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα. Στο σύνορο Συκής - Ξινόβρυσης είχαν καταφύγει δεκάδες Συκιώτες, οι οποίοι, στη ρεματιά της «Μπουρμπουλίθρας», βρήκαν κάλυψη αλλά και αγαθά διαβίωσης. Μαθαίνοντας την άφιξη των Γερμανών, οι Συκιώτες κρύφθηκαν βαθιά στα δάση της ρεματιάς για να αποφύγουν τον κίνδυνο.
