Η θυσία της Παιδείας στο βωμό της ψηφοθηρίας

Του Ιωάννη Γκουμάκη και της Λυδίας Γιαννοπούλου, Μεταπτυχιακών φοιτητών του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ

Στις 24 Απριλίου ψηφίστηκε το νέο Νομοσχέδιο για την Παιδεία, έπειτα από εισήγηση του Υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου και ψηφοφορία με 147 «ναι» και 100 «όχι». Από τη στιγμή της ψήφισης του κι έπειτα οι έντονες αντιδράσεις του πολιτικού, δημοσιογραφικού και ακαδημαϊκού κόσμου παίρνουν και δίνουν. Οι αιχμές και οι φωνές κατά του δαιδαλώδους νομοσχεδίου, εστιάζουν προς πολλές κατευθύνσεις. Ωστόσο θα επικεντρωθούμε σε ορισμένα σημεία τα οποία θεωρούμε ως τα βασικότερα.

Ένα από αυτά είναι η απόφαση για κατάργηση των ΤΕΙ και ενσωμάτωση τους στα Πανεπιστήμια, ταυτόχρονα με την ίδρυση νέων τμημάτων και το διπλασιασμό των σχολών, που θα ορίζονται βάσει βουλευτικών τροπολογιών. Ένα δεύτερο, είναι ο τρόπος εξέτασης και εισαγωγής των υποψηφίων στα Πανεπιστήμια, παράλληλα με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στην κεντρική διοίκηση. Ας εστιάσουμε σε εκείνα τα οποία αξίζει να μας βάλουν σε μια διαδικασία σκέψης, αναφορικά με το τι κοινωνία οραματιζόμαστε.

21η Απριλίου - Μια εθνική ντροπή που μνημονεύεται για τους λάθος λόγους

Στις 21 Απριλίου του 1967, αξιωματικοί του στρατού, υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου και συμμετοχή του ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού και του συνταγματάρχη Νικολάου Μακαρέζου κατέλαβαν την εξουσία της χώρας μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος. Η ελληνική Δημοκρατία, σε μια στιγμή αδυναμίας της, που οφειλόταν σε σειρά συγκυριών από τον εμφύλιο και μετά, καταλύθηκε και πρακτικά από μια χούφτα τυχοδιώκτες αξιωματικούς, που σπίλωσαν το κύρος του ελληνικού στρατού, ατίμασαν τη στολή και τον όρκο τους και οδήγησαν τη χώρα σε μια φοβερή περιπέτεια και τεράστιες απώλειες, με κορυφαία εκείνη της Κύπρου. 

Οι Επιστήμονες της Ιστορίας υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Επιστήμονες της Ιστορίας από όλο τον κόσμο, προβαίνουν από χθες στην υπογραφή ενός κειμένου υπέρ την εξαιρετικής σημασίας διατήρησης,επιβεβαίωσης αλλά και εξέλιξης του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος στις επερχόμενες Ευρωεκλογές. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό γεγονός, με τη σφραγίδα ανθρώπων που πρώτοι έχοντας μελετήσει σχεδόν για ολόκληρη τη ζωή τους την Ευρωπαϊκή Ήπειρο αναφορικά με το ιστορικό της παρελθόν, βρίσκονται σε θέση να το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα. Επιπρόσθετα τονίζουν το πώς αυτό το παρελθόν θα μπορούσε να μας στοιχίσει, όταν παρερμηνεύεται η έννοια του στο σήμερα κι επανέρχεται στους διαλόγους μας ως "belle epoque".

Η τροφή των άκρων

Στην εποχή των άκρων, του λαϊκισμού και της ρητορικής μίσους την οποία διανύει σήμερα η Ευρώπη και ο κόσμος, το να προβαίνει κατά καιρούς πολιτικό πρόσωπο, βουλευτής ή πολιτευτής κυρίαρχου πολιτικού κόμματος σε δημόσιους λόγους ακύρωσης του αισθήματος της κοινής γνώμης, σίγουρα αποτελεί "αμάρτημα" για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Κατά συνέπεια αυτή, η ελληνική κοινωνία, συνηθίζει να καταδικάζει άμεσα στις μέρες μας, χάρις τη νέα τεχνολογία των social media, ένα ολόκληρο κόμμα, για τις δηλώσεις κάποιου μέλους της, στρεβλές ή μη.

Kαλώς ήρθατε στο blog μου!

Γειά και χαρά σε όλους!

Καλώς ήρθατε στο νέο προσωπικό μου blog! έναν χώρο τον οποίο δημιούργησα με μεράκι και λόγω της τεράστιας περιέργειας που με χαρακτηρίζει να ψάχνω και να αναλύω πράγματα, γύρω από την πολιτική πραγματικότητα σε τοπικό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο.

Η Εργαλειοποίηση και Καταβαράθρωση της Ελληνικής Παιδείας

Tα τελευταία οχτώ και πλέον έτη, έχει καταβάλει την Ευρώπη και ιδίως τη χώρα μας, μία τεράστια κρίση. Στην αρχή, ξεκίνησε από την οικονομία, όπως και όλες ιστορικά. Στη συνέχεια όμως επεκτάθηκε σε όλες τις πτυχές της ζωής και της κοινωνίας. Για τη χώρα μας, η κρίση, ανέδειξε και συνεχίζει να αναδεικνύει πέρα από τις βασικές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας κι έναν άκρατο λαϊκισμό, μία ρητορική μίσους, μία μισαλλοδοξία, έναν φασισμό, έναν παραλογισμό που κατόρθωσαν με σχετικά μικρή προσπάθεια, να παρεισφρήσουν στα ενδότερα της, να την κατευθύνουν και εν τέλει, να την αλλάξουν. Προς το χειρότερο.

Ερντογάν: Σουλτάνος δια ψήφου

Τρεις εβδομάδες σχεδόν πριν από τις εκλογές στην Τουρκία, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι έτοιμος να κερδίσει για τον εαυτό του το προεδρικό χρίσμα για δεύτερη συνεχόμενη φορά και να γίνει «Σουλτάνος» δια της ψήφου. Έχοντας στο παρελθόν διατελέσει πρωθυπουργός της χώρας με τρεις διαδοχικές θητείες, η επικείμενη νίκη του στις προεδρικές εκλογές του Ιουνίου θα του εξασφαλίσει τον αμέριστο έλεγχο της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας, μαζί με σωρεία άλλων απόλυτων ή σχετικά απόλυτων εξουσιών και προνομίων.

Οθωμανισμός και Νέο-οθωμανισμός

Σχεδόν δύο αιώνες συμπληρώνει σήμερα ελεύθερη η Ελλάδα. Ήταν τέτοια εποχή, όταν πριν από ακριβώς 197 χρόνια, υψώθηκε το λάβαρο της επανάστασης, αρχικά στη Μολδοβλαχία και στη συνέχεια στον υπόλοιπο υπό τουρκικό ζυγό, ελλαδικό χώρο. Ήταν τότε που η Ελλάδα, με τη βοήθεια των Μεγάλων Δυνάμεων, αναγεννιόνταν από τις στάχτες της και η άλλοτε κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία, εκτεινόμενη από την Αραβική χερσόνησο ως τον Καύκασο και από τη Μεσοποταμία ως τη Βουδαπέστη, στριμωχνόταν στα στενά πλαίσια της Ανατολής, μακριά από την αίγλη του παρελθόντος και το Ευρωπαϊκό διαβατήριο που πάντοτε εποφθαλμιούσε.

Η σκακιέρα σε Βαλκάνια και Αιγαίο

Τους τελευταίους μήνες, ο χώρος των Βαλκανίων και του Αιγαίου υπόκειται σε αλλαγές και διαφοροποιήσεις γεωπολιτικά και οικονομικά, με έντονους ρυθμούς, εξελίξεις και προστριβές οι οποίες επηρεάζουν άμεσα τη χώρα μας. Η «σκακιέρα» για την Ελλάδα χωρίζεται σε δύο μέτωπα: το μέτωπο του Βορρά και το μέτωπο της Ανατολής.

Κατόπιν εορτής πανηγύρια

Aν και έχει περάσει καιρός από τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια «Για τη Μακεδονία» στη Θεσσαλονίκη,  και στο Σύνταγμα, το εθνικοχωροταξικό  ζήτημα στα βόρεια της χώρας μας ή πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων, ή αλλιώς «Σκοπιανό», το οποίο «παίζει» σε όλες τις πολιτικές συζητήσεις και απόψεις (ξανά) τον τελευταίο τουλάχιστον μήνα, υφίσταται εδώ και δεκάδες χρόνια.  Για τούτο λοιπόν το λόγο, όσα συλλαλητήρια και να διοργανωθούν, όσες συναντήσεις και να οργανωθούν μεταξύ ηγετών, διπλωματών και αξιωματούχων, φαίνεται πως η γιορτή έχει τελειώσει. Κι εμείς αργήσαμε να πάμε σε αυτή, ή δεν πήγαμε καθόλου.